MRSA I KAKO SE ZAŠTITI

Stafilokokus aureus ili zlatni stafilokok je bakterija iz grupe stafilokoka. Ime je dobio po žuto-zelenoj boji njegovih kolonija. Patogen je i izaziva mnošto različitih infekcija i intoksikacija počev od manjih infekcija kože (furunkul, karbunkul, infekcija rane itd) do teških bolesti poput sepse, zapaljenja pluća, apscesa, sindroma toksičnog šoka itd.
Znači, iz svakoga lokalnog žarišta infekcija se može širiti limfom ili krvlju po cijelom tijelu te izazvati sepsu i udaljenu gnojnu upalu bilo gdje u organizmu.
Prirodno prebivalište stafilokoka je čovjekova koža te površina brojnih drugih sisavaca i ptica, a može se naći i na sluznicama te u crijevu kao prolazna flora. Najčešće se nađe u predvorju nosa, pazusima i preponama, dok područje oko anusa rjeđe naseljava. Nakon poroda stafilokok naseljava kožu i predvorje nosa novorođenčeta, sluznicu nosnog dijela ždrijela i često probavni sistem i vaginu, a kod mnogih ostaje trajno. U slučaju oštećenja kože ili sluznice, stafilokoki dospijevaju u tkivo i ondje izazivaju lokalnu infekciju. Prisutni su i na predmetima opšte upotrebe, ali i u mlijeku te drugim prehrambenim proizvodima, gdje najčešće dospijevaju preko čovjekovih ruku.


Meticilin rezistentni stafilokokus aureus-MRSA
Meticilin rezistentni stafilokokus aureus je posebna vrsta stafilokok aureusa nastala usljed široke primjene antibiotika. Široka i nekritična upotreba ovih lijekova dovela je i dovodi, do selekcije onih sorti bakterija koje su rezistente na njih, tako da poslije određenog vremena antibiotici više ne djeluju. Meticilin rezistentni stafilok je jedan od najpoznatijih primjera. Na ovu bakteriju djeluje svega par antibiotika, tako da se, itekako, mora voditi računa.
Osim meticilin rezistentnog stafilokoka postoje i oksacilin rezistentni stafilokok aureus, vankomicin rezstentni stafilokok auerus, te multirezistentni stafilokok aureus.
MRSA je, znači, razvila otpornost na široku grupu antibiotika dobijenih na bazi penicilina uključujući meticilin, ali i na druge antibiotike.


Postoje bolnički i vanbolnički MRSA sojevi, a razlikujemo ih na molekularnom nivou i prema otpornosti na antibiotike. Da bismo utvrdili kako je neki soj uistinu vanbolnički, uz molekularne metode nužna je i analiza epidemiološke pozadine pojedinca kod kojeg je izolovan izvanbolnički MRSA soj. U epidemiološkom ispitivanju želimo doznati je li boravio u bilo kojem tipu zdravstvene ustanove, pa i u staračkom domu te bavi li se kojim grupnim sportom. Dalje je bitno je li osoba homoseksualne orijentacije, a važni su i mnogi drugi podaci koji olakšavaju otkrivanje.
MRSA se širi dodirom, bilo direktno ili indirektno, pa se može dobiti i van bolnice. Može naseliti bilo kog bolesnika u bolnici, naročito one koji u bolnicama duže borave, imaju težu osnovnu bolest ili su nedavno primali antibiotike. Otkriva se uzimanjem bakterioloških briseva kože ili nosa, odnosno briseva rane, mokraće, krvi ili iskašljaja.


Cijeli članak možete pročitati ovdje:


www.savetipedijatra.com